علائم اوتیسم، تشخیص و راهکارهای درمانی

اوتیسم چیست؟

اختلال طیف اوتیسم ASD یک اختلال رشدی است که بر رفتار و ارتباطات تأثیر می‌گذارد. اگرچه علائم اوتیسم در هر سنی قابل تشخیص است اما علائم معمولاً در دوران نوزادی ظاهر می‌شوند. افرادی که با اختلال طیف اوتیسم زندگی می‌کنند در برقراری تعامل و ارتباط با دیگران مشکل دارند. به عنوان یک اختلال طیف، طیف وسیعی از علائم و سطوح مختلفی از ناتوانی های عملکردی وجود دارد که می‌تواند در افراد مبتلا به ASD دیده شود.

اختلال طیف اوتیسم (ASD) در واقع یک ناتوانی رشدی است که به دلیل تفاوت در مغز ایجاد می‌شود. افراد مبتلا به ASD اغلب مشکلاتی در ارتباط و تعامل اجتماعی و رفتارها یا علایق محدود یا تکراری دارند. افراد مبتلا به ASD نیز ممکن است روش های مختلفی برای یادگیری، حرکت یا توجه داشته باشند. توجه به این نکته ضروری است که برخی از افراد بدون ASD نیز ممکن است برخی از این علائم را داشته باشند. اما برای افراد مبتلا به ASD، این ویژگی ها می‌تواند زندگی را بسیار چالش برانگیز کند.

برخی از افراد مبتلا به این اختلال ممکن است بتوانند به اندازه کافی زندگی روزمره خود را مدیریت کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است حتی در بزرگسالی به حمایت بیشتری نیاز داشته باشند. توجه به این نکته ضروری است که برخی از افراد بدون ASD نیز ممکن است برخی از این علائم را داشته باشند. در ادامه مقاله با ما همراه باشید تا به بررسی علائم اوتیسم بپردازیم.

اختلال طیف اوتیسم از چه زمانی آغاز می‌شود؟

افراد مبتلا به ASD ممکن است رفتار، ارتباط، تعامل و یادگیری به روشی متفاوت از اکثر افراد دیگر داشته باشند. علائم اوتیسم به این صورت است که اغلب چیزی در مورد ظاهر آنها وجود ندارد که آنها را از سایر افراد متمایز کند. توانایی های افراد مبتلا به ASD می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. به عنوان مثال، برخی از افراد مبتلا به ASD ممکن است مهارت های مکالمه پیشرفته ای داشته باشند در حالی که برخی دیگر ممکن است غیرکلامی باشند. برخی از افراد مبتلا به ASD در زندگی روزمره خود به کمک زیادی نیاز دارند. دیگران می توانند بدون هیچ حمایتی کار کنند و زندگی کنند.

علائم اوتیسم ASD قبل از 3 سالگی شروع می‌شود و می تواند در طول زندگی فرد ادامه یابد، اگرچه علائم ممکن است با گذشت زمان بهبود یابد. برخی از کودکان علائم اوتیسم ASD را در 12 ماه اول زندگی نشان می دهند. در برخی دیگر، علائم ممکن است تا 24 ماهگی یا بعد از آن ظاهر نشوند. برخی از کودکان مبتلا به ASD تا حدود 18 تا 24 ماهگی مهارت‌های جدیدی به دست می‌آورند و به نقاط عطف رشد می‌رسند و سپس مهارت‌های جدید را به دست نمی‌آورند یا مهارت‌هایی را که قبلا داشتند از دست می‌دهند.

هنگامی که کودکان مبتلا به ASD به نوجوانان و بزرگسالان جوان تبدیل می شوند، ممکن است در ایجاد و حفظ روابط دوستانه، برقراری ارتباط با همسالان و بزرگسالان، یا درک اینکه چه رفتارهایی در مدرسه یا در محل کار مورد انتظار است، دچار مشکل شوند. آنها ممکن است مورد توجه ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی قرار گیرند زیرا آنها همچنین دارای شرایطی مانند اضطراب، افسردگی، یا اختلال کمبود توجه/بیش فعالی هستند که اغلب در افراد مبتلا به ASD نسبت به افراد بدون ASD رخ می دهد.

علائم اوتیسم در تعامل و ارتباطات اجتماعی

نمونه هایی از ارتباطات اجتماعی و ویژگی های تعامل اجتماعی مربوط به علائم اوتیسم می تواند شامل شود:

• از تماس چشمی خودداری می کند یا حفظ نمی کند
• تا 9 ماهگی به نام پاسخ نمی دهد
• حالات چهره مانند شادی، غمگینی، عصبانیت و تعجب را در 9 ماهگی نشان نمی دهد
• تا 12 ماهگی بازی های تعاملی ساده ای مانند pat-a-cake انجام نمی دهد
• تا 12 ماهگی از حرکات کمی استفاده می کند یا اصلاً از آن استفاده نمی کند (مثلاً برای خداحافظی دست تکان نمی دهد)
• در سن 15 ماهگی با دیگران علایق مشترک ندارد (مثلاً شیئی را به شما نشان می دهد که آنها دوست دارند)
• به شما اشاره نمی کند که در سن 18 ماهگی چیز جالبی را به شما نشان دهد
• متوجه نمی شود که دیگران در سن 24 ماهگی آسیب ببینند یا ناراحت شوند
• به کودکان دیگر توجه نمی کند و تا 36 ماهگی با آنها در بازی همراه می شود
• در 48 ماهگی در طول بازی تظاهر به چیز دیگری مانند معلم یا ابرقهرمان نمی کند
• تا 60 ماهگی برای شما آواز، رقص و اجرا نمی کند

رفتارها یا علایق محدود یا تکراری

یکی از مهم‌ترین علائم اوتیسم داشتن علائق و رفتارهای تکراری است. افراد مبتلا به ASD رفتارها یا علایقی دارند که ممکن است غیرعادی به نظر برسند. این رفتارها یا علایق ASD را از شرایطی که فقط با مشکلات ارتباط اجتماعی و تعامل تعریف می‌شوند، جدا می‌کند.

نمونه هایی از رفتارها و علایق محدود یا تکراری مرتبط با ASD می تواند شامل این موارد شود:

• نمای نزدیک کودک در حال بازی با بلوک های اسباب بازی روی فرش
• اسباب بازی ها یا اشیاء دیگر را ردیف می کند و با تغییر نظم ناراحت می شود
• کلمات یا عبارات را بارها و بارها تکرار می کند (به نام اکولالیا)
• هر بار با اسباب بازی ها به یک شکل بازی می کند
• روی قسمت هایی از اشیا (مثلاً چرخ ها) متمرکز است
• از تغییرات جزئی ناراحت می شود
• علایق وسواسی دارد
• باید از روال خاصی پیروی کرد
• دست ها را تکان می دهد، بدن را تکان می دهد یا به صورت دایره ای به خود می چرخد
• واکنش‌های غیرعادی نسبت به صدا، بو، مزه، ظاهر یا احساس اشیا دارد

سایر ویژگی‌های علائم اوتیسم

اکثر افراد مبتلا به ASD ویژگی های مرتبط دیگری نیز دارند. اینها ممکن است شامل:

• مهارت های زبانی با تاخیر
• مهارت های حرکتی با تاخیر
• تاخیر در مهارت های شناختی یا یادگیری
• رفتار بیش فعال، تکانشی و/یا بی توجهی
• صرع یا اختلال تشنج
• عادات غذایی غیرمعمول و خوابیدن
• مشکلات گوارشی (به عنوان مثال، یبوست)
• خلق و خوی غیرمعمول یا واکنش های احساسی
• اضطراب، استرس یا نگرانی بیش از حد
• فقدان ترس یا ترس بیشتر از حد انتظار

توجه به این نکته ضروری است که کودکان مبتلا به ASD ممکن است تمام یا هیچ یک از رفتارهای ذکر شده در اینجا را نداشته باشند.

تشخیص اوتیسم

تشخیص ASD می تواند دشوار باشد زیرا هیچ آزمایش پزشکی مانند آزمایش خون برای تشخیص این اختلال وجود ندارد. پزشکان برای تشخیص به رفتار و رشد کودک نگاه می کنند. ASD گاهی اوقات در سن 18 ماهگی یا کمتر قابل تشخیص است. در سن 2 سالگی، تشخیص توسط یک متخصص با تجربه می تواند قابل اعتماد در نظر گرفته شود. با این حال، بسیاری از کودکان تا زمانی که خیلی بزرگتر شوند، تشخیص نهایی را دریافت نمی کنند. برخی از افراد تا نوجوانی یا بزرگسالی تشخیص داده نمی شوند. این تاخیر به این معنی است که افراد مبتلا به ASD ممکن است کمک اولیه مورد نیاز خود را دریافت نکنند.

دلایل ابتلا به اوتیسم

دلایل ابتلا به اوتیسم تنها یک دلیل برای ASD وجود ندارد. عوامل مختلفی شناسایی شده اند که ممکن است کودک را بیشتر به ASD مبتلا کند، از جمله عوامل محیطی، بیولوژیکی و ژنتیکی.

اگرچه ما در مورد علل خاص اطلاعات کمی داریم، شواهد موجود نشان می دهد که موارد زیر ممکن است کودکان را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به ASD قرار دهد:

• داشتن یک خواهر یا برادر مبتلا به ASD
• داشتن شرایط ژنتیکی یا کروموزومی خاص، مانند سندرم X شکننده یا اسکلروز توبروس
• تجربه عوارض در بدو تولد
• به دنیا آمدن از والدین بزرگتر

CDC در حال حاضر روی یکی از بزرگترین مطالعات ایالات متحده تا به امروز در مورد ASD کار می کند. این مطالعه به نام مطالعه برای بررسی توسعه اولیه (SEED)، برای بررسی عوامل خطر و رفتارهای مرتبط با ASD طراحی شده است. CDC اکنون در حال انجام یک مطالعه بعدی بر روی کودکان بزرگ‌تر است که در SEED ثبت نام کرده‌اند تا سلامت، عملکرد و نیازهای افراد مبتلا به ASD و سایر ناتوانی‌های رشدی را در زمان بلوغ مشخص کند.

سایر بیماری هایی که ممکن است همزمان برای افراد اوتیستیک رخ دهد

از جمله شایع ترین شرایطی که همزمان رخ می دهد عبارتند از:

• اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD)
• اضطراب و افسردگی
• اختلالات گوارشی (GI)
• تشنج و اختلالات خواب

هر فردی بدون در نظر گرفتن جنسیت، سن، نژاد یا قومیت می تواند اوتیستیک باشد. با این حال، تحقیقات CDC نشان می دهد که پسران چهار برابر بیشتر از دختران به اوتیسم مبتلا می شوند. طبق DSM-5-TR، راهنمای تشخیصی ASD، اوتیسم ممکن است در دختران و پسران متفاوت به نظر برسد. دختران ممکن است نشانه‌ها را ظریف‌تر نشان دهند، چالش‌های اجتماعی و ارتباطی کمتری داشته باشند و رفتارهای تکراری کمتری داشته باشند. علائم آنها ممکن است توسط پزشکان تشخیص داده نشود و اغلب منجر به تشخیص نادرست یا تشخیص اشتباه می شود. تشخیص بیماری برای بزرگسالان اوتیستیک نیز دشوارتر است، زیرا اغلب یاد می‌گیرند که علائم اوتیسم خود را «نقاب» یا پنهان کنند.

اوتیسم یک بیماری مادام العمر است و نیازها، نقاط قوت و چالش های یک فرد اوتیستیک ممکن است در طول زمان تغییر کند. با گذر از مراحل زندگی، ممکن است به انواع مختلف حمایت و تسهیلات نیاز داشته باشند. مداخله زودهنگام و درمان‌ها می‌توانند تفاوت بزرگی در مهارت‌ها و نتایج یک فرد در مراحل بعدی زندگی ایجاد کنند.

درمان

درمان های فعلی برای ASD به دنبال کاهش علائمی هستند که با عملکرد روزانه و کیفیت زندگی تداخل دارند. ASD هر فرد را به طور متفاوت تحت تاثیر قرار می دهد، به این معنی که افراد مبتلا به ASD دارای نقاط قوت و چالش های منحصر به فرد و نیازهای درمانی متفاوت هستند.

نتیجه‌گیری

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک ناتوانی رشدی است که به دلیل تفاوت در مغز ایجاد می شود. برخی از افراد مبتلا به ASD دارای یک تفاوت شناخته شده مانند یک بیماری ژنتیکی هستند. علل دیگر هنوز مشخص نیست. دانشمندان بر این باورند که علل متعددی برای ASD وجود دارد که با هم عمل می‌کنند و رایج‌ترین راه‌های ایجاد شده در افراد را تغییر می‌دهند. ما هنوز چیزهای زیادی در مورد این علل و نحوه تأثیر آنها بر افراد مبتلا به ASD داریم.

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال عصبی و رشدی است که بر نحوه تعامل افراد با دیگران، برقراری ارتباط، یادگیری و رفتار تأثیر می گذارد. اگرچه اوتیسم در هر سنی قابل تشخیص است، اما به عنوان یک “اختلال رشدی” توصیف می شود زیرا علائم معمولاً در 2 سال اول زندگی ظاهر می شوند.

بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، راهنمای ایجاد شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا که ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی برای تشخیص اختلالات روانی از آن استفاده می کنند، افراد مبتلا به ASD اغلب موارد زیر را دارند:

• مشکل در برقراری ارتباط و تعامل با افراد دیگر
• علایق محدود و رفتارهای تکراری
  

علائم اوتیسم که بر توانایی آنها برای عملکرد در مدرسه، کار و سایر زمینه های زندگی تأثیر می گذارد. اوتیسم به عنوان یک اختلال “طیف” شناخته می شود زیرا تنوع گسترده ای در نوع و شدت علائم اوتیسم که افراد تجربه می کنند وجود دارد.

افراد از هر جنس، نژاد، قومیت و پیشینه اقتصادی ممکن است به ASD مبتلا شوند. اگرچه ASD می تواند یک اختلال مادام العمر باشد، درمان ها و خدمات می توانند علائم و عملکرد روزانه فرد را بهبود بخشند. آکادمی اطفال آمریکا توصیه می کند که همه کودکان غربالگری اوتیسم را دریافت کنند. مراقبان باید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزند خود در مورد غربالگری یا ارزیابی ASD صحبت کنند.