اثر ورزش بر روی آریتمی قلبی

اثر ورزش بر روی آریتمی قلبی میتواند مثبت و یا منفی باشد. افرادی که به هر کدام از آریتمی های قلبی مبتلا هستند باید با رعایت نکاتی به انجام فعالیت های بدنی بپردازند. در ادامه با انوع آریتمی قلبی و تاثیر ورزش بر روی هرکدام از آن ها آشنا میشویم.

 انواع آریتمی قلبی کدامند؟

آریتمی های قلب، اختلال در ضربان طبیعی قلب است که انواع مختلفی دارد. برخی از آریتمی ها طبیعی هستند و برخی دیگر می توانند خطر آفرین باشند. معمول ترین انواع آریتمی ها عبارتند از:

• فیبریلاسیون دهلیزی ( atrial fibrillation ) : شایع ترین نوع آریتمی است و در آن قلب به حالت غیر طبیعی و سریع تر از حالت معمول تپش می کند.
• تاکی کاردی فوق بطنی ( supraventricular tachycardia ) : نوعی آریتمی که قلب در بازه های مختلفی و در حالت استراحت، تپش سریع دارد.
• برادیکاردی ( bradycardia ) : به تپش کند قلب نسبت به حالت معمول گفته می شود.
• بلاک قلبی ( heart block ) : حالتی است که قلب کند تر از معمول می تپد و ممکن است باعث بی هوشی فرد شود.
• فیبریلاسیون بطنی ( ventricular fibrillation ) : یک نوع نادر و شدید آریتمی است که قلب در آن تپش نامنظم دارد و اگر بلافاصله درمان نشود، به سرعت می تواند باعث از هوش رفتن و حتی مرگ ناگهانی فرد شود.

ارتباط ورزش و آریتمی قلبی

در موارد خاصی، ورزش کردن ممکن است باعث یک نوع آریتمی قلبی شود. هنگام فعالیت بدنی، مقدار آدرنالین خون بالا می رود که می تواند باعث افزایش فشار خون و در نهایت تپش نامنظم قلب شود.

اگر فردی آریتمی دارد، نباید ورزش و تحرک فیزیکی را ترک کند، چرا که فعالیت بدنی بخشی از یک زندگی سالم است. این افراد باید ورزش را به طور متعادل انجام دهند و از فعالیت بدنی های شدید که ضربان قلب را برای مدت طولانی بالا نگه می دارد، خود داری کنند؛ ورزش های سنگین آریتمی را تحریک می کند.

برای تشخیص آریتمی ای که در اثر فعالیت بدنی به‌وجود می آید ، باید فرد روی تردمیل  راه برود و ضربان قلبش ضبط شود. با این کار، میزان فشاری که قلب توان تحمل آن را دارد، مشخص می شود.

پیشنهاد می شود که فعالیت بدنی را مرحله به مرحله و به تدریج افزایش دهد تا بدن و قلب به آن عادت کنند و عوارض جانبی آن حداقل شود.

برای کنترل این آریتمی مرتبط با فعالیت بدنی، مانند هر آریتمی دیگری، باید به موارد زیر توجه کرد:

• تلاش برای کاهش فشار خون
• نگه داشتن سطح چربی خون در مقدار سالم
• وزن مناسب داشتن
• پرهیز از سیگار کشیدن و مصرف الکل
• داشتن رژیم غذایی سالم برای قلب
• ورزش های مداوم و روزانه

تاثیر ورزش بر روی آریتمی فیبریلاسیون دهلیزی

چون این نوع آریتمی شایع ترین نوع آریتمی است، به خصوص ارتباط فیبریلاسیون دهلیزی را با فعالیت فیزیکی و ورزش کردن بررسی می کنیم.

زمانی که فرد به فیبریلاسیون دهلیزی مبتلا است، معمولا نگران ورزش کردن و هرگونه تحرک فیزیکی است؛ با این حال، احتمالش کم است که فعالیت بدنی باعث بدتر شدن آریتمی قلبی فرد شود. اگر فعالیت بدنی را با رعایت نکات پزشکی انجام دهد، باعث بهتر شدن سلامت قلب می شود.

اگر قلب در زمان های خاصی تند تر می تپد و در باقی زمان ها به طور عادی فعالیت می کند، باید فعالیت بدنی را در زمان های عادی بودن قلب انجام داد. اگر آریتمی مداوم است و زمان خاصی ندارد، تا زمانی که ضربان قلب تحت کنترل است، می توان ورزش کرد. اگر هنگام فعالیت بدنی دچار ناراحتی قلبی شدید، باید به مربی و پزشک قلب مراجعه کنید.

به طور معمول، می توان با وجود آریتمی، هفته ای ۱۵۰ دقیقه فعالیت بدنی متوسط داشت. فعالیت بدنی متوسط، ورزشی است که در آن سرعت تپش قلب و تنفس بیشتر از حد معمول است، اما فرد می تواند بدون سختی صحبت کند و دچار تنگی نفس نشود. چون قلب بی نظم می تپد، ضربان قلب لزوما نشان دهنده سختی یک فعالیت بدنی نیست، پس فرد باید به وضع کلی خود و راحتی در تنفس توجه داشته باشد و در صورت نیاز، شدت تمرین را کاهش دهد.

آریتمی قلبی باعث می شود ضربان قلب تغییرات سریع تری در زمان ورزش داشته باشد، به همین دلیل پیشنهاد می شود که پیش و پس از فعالیت بدنی، فعالیت سبک تری برای گرم و سرد کردن بدن انجام داد و همچنین شدت تمرین نیز باید به تدریج زیاد و کم شود.

اگر AF (فیبریلاسیون دهلیزی) دارید بهترین راه ورزش چیست؟

اگر به فعالیت بدنی منظم عادت ندارید و فیبریلاسیون دهلیزی برای شما تشخیص داده شده است، بسیار مهم است که راه خود را برای انجام یک برنامه ورزشی آسان کنید. افرادی که در این موقعیت قرار دارند نیاز دارند به تدریج قدرت و استقامت خود را ایجاد کنند. صرف نظر از اینکه چقدر تازه ورزش می کنید، بهتر است نبض خود را در هنگام فعالیت بدنی ردیابی کنید – هم در اوج فعالیت و هم در دوران نقاهت. پزشک می تواند محدوده قابل قبول ضربان قلب را به شما توصیه کند.

در اینجا پنج نوع ورزش وجود دارد که ممکن است در صورت داشتن فیبریلاسیون دهلیزی مفید باشد:

• پیاده‌روی: حتی اگر پیاده‌روی فعالیتی کم‌خطر به نظر برسد، معمولاً از قبل از بیماران خواسته می‏شود حداقل پیاده‌روی تند انجام ندهند. اگر تازه شروع کرده‌اید، توصیه می‌شود ابتدا روزانه 5 تا 10 دقیقه پیاده‌روی کنید، سپس هر هفته یک یا دو دقیقه به پیاده‌روی خود اضافه کنید.
• شنا: شنا و سایر تمرینات هوازی مبتنی بر استخر می‌تواند راه خوبی برای تمرین باشد. یکی از بهترین چیزها در مورد شنا این است که می توانید آن را به آرامی هر چقدر که می خواهید انجام دهید و فقط با انجام ایروبیک در آب شروع کنید تا زمانی که به اندازه کافی برای شنا کردن احساس آمادگی کنید. اگر نفس‌تان بند می‌آید یا احساس ناراحتی می‌کنید، مهم است که از استخر بیرون بیایید و مدتی بنشینید.
• دوچرخه سواری: دوچرخه سواری یک راه عالی برای افزایش ضربان قلب به سطوح سالم است. استفاده از دوچرخه ثابت یا معمولی می تواند شکل خوبی از فعالیت باشد، اما مطمئن شوید که شدت آن را متعادل نگه دارید. از تنظیماتی که فعالیت های سنگین را تشویق می کنند، مانند کلاس اسپین دوری کنید. . اگر در حال حاضر به دلیل خطر سکته مغزی از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنید، هنگام دوچرخه سواری باید بسیار مراقب زمین خوردن باشید.
• یوگا: یوگا فواید بی شماری برای سلامتی هم برای افرادی که آریتمی قلبی دارند و هم برای افرادی که این مشکل را ندارند، دارد. همچنین عضلات را کشیده و به دلیل توانایی آن در بهبود سلامت روان نیز قابل توجه است. در یک مطالعه در سال 2013 نشان داده شد که یک برنامه 60 دقیقه ای یوگا دو بار در هفته به مدت سه ماه برای کاهش اپیزودها و علائم فیبریلاسیون دهلیزی، کاهش افسردگی و اضطراب و بهبود ضربان قلب و فشار خون در افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی می تواند مفید می باشد.
• کارهای بدنی: فعالیت بدنی به معنای انجام ورزش جدا از کارهای روزانه نیست. در اصل لزومی ندارد که ورزش جزئی از زندگی شما باشد. بسیاری از کارهایی که باید به طور منظم انجام شوند، می توانند ضربان قلب شما را تا حدی افزایش دهند که به عنوان فعالیت بدنی به حساب می آید. علاوه بر پیاده‌روی برای انجام کارها، می‌توانید باغبانی، حفاری، بیل زدن را تا زمانی که ضربان قلب شما را بالا می‌برد، به عنوان ورزش حساب کنید.

ارتباط ورزش با دیگر آریتمی قلبی

در تاکیکاردی فوق بطنی، دویدن یا تمرین های سخت دیگر که بیشتر بدن را درگیر می کند. ورزش در افرادی که این آریتمی را دارند ضربان و تنفس را به شدت بالا می برد وممکن است باعث تحریک تاکیکاردی فوق بطنی شود.

نکته مهم این است که نباید ورزش را به کلی ترک نکرد و باید به تعدیل، به تحرک فیزیکی ادامه داد. در هر صورت ورزش برای سلامت قلب و قوی بودن آن مفید است. صرفا باید با دقت و رعایت نکاتی، ورزش را انجام داد.

در مورد دیگر آریتمی هایی مانند برادیکاردی و بلاک قلبی هم، همین نکات ضروری است و به طور کلی، ورزش برای تمامی قلب های مبتلا به آریتمی مفید است اگر تحت نظارت و مراقبت انجام شود.

آیا ریسک هایی برای افرادی که آریتمی قلبی دارند در ورزش کردن وجود دارد؟

فعالیت بدنی همیشه برای قلب مفید است و نیازی نیست ضربان قلب نامنظم شما را از ورزش کردن متوقف کند. با این حال، افراد با آریتمی باید بیشتر مراقب باشند چرا که انواع خاصی از ورزش آدرنالین شما را افزایش می دهند و برخی از آریتمی ها با آدرنالین زیاد بدتر می شوند. در حالی که نوع تمرینی که می توانید انجام دهید به آریتمی شما بستگی دارد، اما هر چیزی که در آن ورزش مجبور به وزنه برداری باشید می تواند قلب شما را تحت فشار قرار دهد. در عوض، به‌طور مثال یوگا را امتحان کنید.

بسیاری از بیماران متوجه می شوند که یوگا نه تنها در صورت داشتن آریتمی بی خطر است، بلکه در واقع می تواند به جلوگیری از آریتمی های بیشتر کمک کند. مهمترین کاری که می توانید انجام دهید این است که قبل از شروع یک برنامه ورزشی با پزشک خود صحبت کنید. اگر در دو ماه گذشته ضربان‌ساز قرار داده‌اید، دستورالعمل‌های ریکاوری پزشک قلب خود را در مورد به حداقل رساندن تمرین‌هایی که در آن بازوی شما از بدن شما دور می‌شود (مانند شنا یا گلف) دنبال کنید.